Dedicado a M. y a Sansón
Estos días ha sucedido algo que no es nuevo para muchos de mis compañeros, HAN INGRESADO A UNA DE NUESTRA COMPAÑERAS. Todos los que hemos estado ingresados sabemos de qué se trata: los primeros días o semanas apenas sales, o no te dejan “por tu seguridad” salir de la habitación, o apenas te dejan ir PASILLO ARRIBA, PASILLO ABAJO. Y como extra te dejan una o dos veces al día salir a fumar (y aquí hago un inciso: creo que una de esas prestigiosas Universidades americanas o nórdicas debería hacer un estudio de la capacidad del ser humano de fumar tantos cigarros en tan poco tiempo!).
Lo peor de toda esta situación, es que cuando tomas conciencia de dónde estás y empiezas a estar estabilizado, empiezas a sentir, y hablo por mí, una sensación de soledad. No porque no te relaciones con nadie o por que no te visite nadie o muy poca gente (que se puede dar el caso, ¿verdad?), sino por el hecho de que te sientes totalmente vacío, no sabes qué hacer con tu vida, tienes un deseo increíble de salir de allí, pero a la vez con un miedo atroz a lo que hay fuera, a volver a empezar casi de cero… Esta soledad, sin embargo, también la he sentido fuera, y muy fuerte últimamente, y casi acaba conmigo.
Pero no creáis que este es un post con una visión negativa: NO, NO, todo lo contrario porque esa soledad tiene una parte positiva que hemos de entender los que la hemos sufrido o la sufren: la de replantearnos la vida de nuevo, la posibilidad de realizar un ‘reset’ y plantearnos nuevos proyectos, en los que creamos nosotros, no los demás, y de rodearnos en la medida de lo posible de amigos, pocos o muchos, eso es lo de menos, pero que te quieran y te den una colleja cuando sea necesario.
En definitiva, voy a repetir el título de un post anterior, sin que sirva de precedente: “ES LA VIDA, IMBÉCIL” ;)
Mi canción recomendada hoy es THE PEOPLE ARE STRANGE de THE DOORS.
Vols llegir sobre Microdiscriminacions? Minimització - Simptomatització - Condescendència - Supòsit de menor intel·ligència Supòsit d'incompetència - Perillositat i imprevisibilitat - 'Por al contagi' - Vergonya Vols escriure la teva experiència en primera persona? Aquí t'expliquem com fer-ho |
Carregant, un moment, si us plau